πολύπρατος

-ον Μ

αυτός που πουλιέται πολύ ακριβά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ-* + πρατός (< θ. πρα- τού πέρνημι* «πουλώ», πρβλ. πι-πράσκω), πρβλ. ά-πρατος].